സൌഹൃദവലയിലെ കൂട്ടുകാരി

'നിന്റെ ഫോണ്‍ നമ്പര്‍ എനിക്ക് വേണ്ട. നമ്മുടെ  ചങ്ങാത്തം ഇങ്ങിനെ ഇന്റെര്‍നെറ്റിലൂടെ മതി...'

'അത് ശരി... അങ്ങിനെയെങ്കില്‍ അങ്ങിനെ. ഇത് വരെ പലരും എന്‍റെ പിന്നാലെ നമ്പര്‍ ചോദിച്ചു നടന്നിട്ടെയുള്ളൂ. ഇപ്പൊ നിന്നോട് സംസാരിക്കണം എന്ന് തോന്നിയപ്പോള്‍ നിനക്ക് വേണ്ട. ശരി. അങ്ങിനെ തന്നെ ഇരിക്കട്ടെ...'

എന്‍റെ കൂട്ടുകാരി ചാറ്റില്‍ വന്നതാണ്. അവള്‍ക്കു എന്നോട് സംസാരിക്കണം അതിനു വേണ്ടി അവളുടെ ഫോണ്‍ നമ്പര്‍ തന്നപ്പോള്‍ നെറ്റ് ഫ്രണ്ട് ആയി ഇരിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞത് അവള്‍ക്കു ഇഷ്ടമായില്ല. അവള്‍ ലോഗ് ഔട്ട്‌ ചെയ്തു പൊയ്ക്കളഞ്ഞു...

അങ്ങനെ ഞങ്ങളുടെ ശുദ്ധനും പെണ്ണ് കിട്ടി..

'ഡാ വിടെടാ, ഇന്നത്തെ ബില്‍ ഞാന്‍ കൊടുക്കും...'
പച്ചപ്പ്‌ ബാറില്‍ കള്ള് കുടിക്കാന്‍ എത്തിയതായിരുന്നു ഞങ്ങള്‍. ശുദ്ധന്‍ അന്ന് നല്ല ഫോമിലേക്ക് ഉയര്‍ത്തപ്പെട്ടു. അതിന്റെ ഒരു 'ബഹിര്‍സ്ഫുരണം' ആയെ അവന്റെ ബില്ലിനോടുള്ള പിടിവലിയെ കണ്ടുള്ളൂ. പക്ഷെ പുള്ളി സീരിയസ് ആണ്.
'ഇന്നത്തെ ബില്‍ ഞാന്‍ കൊടുക്കും. എന്‍റെ കല്യാണം ആലോചിച്ചു തുടങ്ങി. ഇനി ഇങ്ങിനെ അലംബിനൊന്നും ഞാന്‍ ഇല്ല. അത് കൊണ്ട് ഇത് എനിക്ക് തന്നെ കൊടുക്കണം'.
ഇന്നലെ വരെ കള്ളില്‍ മുങ്ങി നടന്നവന്‍ വരെ വിവാഹത്തോടെ ഡീസന്റ് ആകുന്നതും, പിന്നെ ഭാര്യയെ പ്രസവത്തിനു കൊണ്ട് പോകുന്നതോടെ പഴയ ഉശിര് വീണ്ടെടുക്കാന്‍ ഞങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് ക്ഷമ പറഞ്ഞു വരുന്നതും ഒത്തിരി കണ്ടിട്ടുള്ളത. അതിലേക്കു ഇതാ ഇപ്പൊ ശുദ്ധനും കൂടി ആയി...
ബില്ലും ഗോവിന്ദന്‍ ചേട്ടന് ഭാരിച്ച ഒരു ടിപും കൊടുത്തു ഞങ്ങള്‍ ഇറങ്ങി. നാളെ മുതല്‍ എങ്ങിനെയൊക്കെ ഡീസന്റ് ആകാന്‍ പോകുന്നു എന്ന അവന്റെ പ്ലാന്‍ ഞങ്ങളാരും കേട്ടില്ല. കേള്‍ക്കാന്‍ പറ്റിയ അവസ്ഥ ആയിരുന്നില്ല.

അവനു അവളോട്‌ മുടിഞ്ഞ പ്രേമം ആയിരുന്നു...

ഇന്ന് ഒത്തിരി നേരത്തെ ഉറക്കം തെളിഞ്ഞോ... ജനലിനു പുറത്തെ സൂര്യന് ഇപ്പോഴും തുടുത്ത ചുവന്ന നിറം മാത്രം... അല്ല, അതിനിടയില്‍ ഒരു മുഖം... 'എന്താ മാഷേ ഓഫീസില്‍ പോണ്ടേ..'

പ്രിയതമയാണ്‌. സൂര്യന്റെ ചുവപ്പ് ബാക്ക് ഗ്രൌണ്ട് കൂടെ വന്നപ്പോള്‍ അവളുടെ തുടുത്ത മുഖത്തിന്‌ ഓമനത്തം ഏറുന്നു... എങ്കിലും ഈ വെളുപ്പിനെയുള്ള എഴുന്നെല്‍പ്പിക്കല്‍ഒരു ബോറന്‍ ഏര്‍പ്പാടാ. ദേഅവളുടെ അടുത്ത നമ്പര്‍. അടിവയറ്റില്‍ ഇക്കിളി ആക്കുന്നു...

'ഓ, ഒരു പത്തു മിനിറ്റ് കഴിയുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ എഴുന്നേല്‍ക്കാം, നീ പോയി ചായ ഇടൂ...'

ഞാന്‍ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു കിടന്നു. കണ്ണ് തുറന്നപ്പോള്‍ ദേ വേറെ ഒരു മുഖം. ഇതേതാ ഈ ഉണ്ട കണ്ണും ചപ്ര തലമുടിയും...

അയ്യോ മാനേജര്‍...

'എന്തെ ഉറങ്ങുവാണോ..'

'അത് പിന്നെ...'

'പണി എന്തായി... നിന്റെ പണി തീര്‍ത്തു അടുത്ത ടീമിന് ഞാന്‍ കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച്ചയെ കൊടുക്കാന്‍ പറഞ്ഞതല്ലേ... അത് തീര്‍ന്നോ...'

'അത് പിന്നെ, പണി കുറച്ചുണ്ട്. പിന്നെ അവര്‍ക്ക് അത് അടുത്ത മാസമേ ആവശ്യം ഉള്ളു.'

'അത് നീ എന്നെ പഠിപ്പിക്കേണ്ട, നിന്നെ ഏല്‍പ്പിച്ച പണി ഇന്ന് തന്നെ തീര്‍ക്കണം.'

'എന്തിനാ അവര്‍ക്ക് ദിവസവും രാവിലെ തൊട്ടു തലയില്‍ വയ്ക്കാനോ'

ചേഞ്ച്‌ ആര്‍ക്കാണ് വേണ്ടത്...

മാറ്റമില്ലാത്തത് ഒന്നേയുള്ളൂ, അത് മാറ്റമാണ് - എന്ന് പറയാന്‍ സുഖമുണ്ട്. പക്ഷെ നമ്മള്‍ എന്തൊക്കെ ചെയ്തിട്ടാണെങ്കിലും തടയാന്‍ ശ്രമിക്കുന്ന ഒന്നല്ലേ ഈ മാറ്റം... എന്നത്തേതും പോലെ ഇന്നും, മറ്റുള്ളവരുടെ പോലെ തന്നെ നമ്മളും എന്ന ലൈന്‍ അല്ലാതെ ഒന്ന് മാറി ചിന്തിക്കാന്‍ നമ്മള്‍ ശ്രമിക്കുമോ... അഥവാ നമ്മള്‍ ശ്രമിച്ചാല്‍ തന്നെ മറ്റുള്ളവര്‍ അതിനു സമ്മതിക്കുമോ...

ഒരു ചേഞ്ച്‌ ഒക്കെ വേണ്ടേ...

എല്ലാ ദിവസവും ഒരേ പോലെ ഇരുന്നാല്‍ എന്താ പിന്നെ ഒരു രസം ഉള്ളത്. ഓരോ നിമിഷവും എന്ത് നടക്കും എന്ന് മുന്നേ അറിഞ്ഞാല്‍ ത്രില്ല് പോയില്ലേ. എല്ലാം യാന്ത്രികം ആകുമ്പോള്‍ മനസ്സില്‍ ബോറടി നിറയും എന്ന് പണ്ട് ഒരു രാജാവോ മകനോ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടല്ലോ...

എനിക്ക് യാന്ത്രികതയെ ഒട്ടും ഇഷ്ടമല്ല, സത്യം. എങ്ങിനെയെങ്കിലും കുറച്ചൊക്കെ ഉഷാറാക്കാന്‍ഞാന്‍ പരമാവധി ശ്രമിക്കാറുമുണ്ട്. ചിലപ്പോഴൊക്കെ ലോട്ടറി പോലെ ഇച്ചിരി സാഹസികത എന്നെ തേടി വരാറുംഉണ്ട്. ഇത് അങ്ങിനത്തെ ഒരു സംഭവം ആണ്. ഒരു മണിക്കൂറെ ഉണ്ടായുള്ളൂ എങ്കിലും ആകെ ത്രില്ലടിച്ച നിമിഷങ്ങള്‍...

ഉത്സവം എനിക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ടു, ഇരിഞാലക്കുടക്കാര്‍ക്കും...

ഇരിഞ്ഞാലക്കുട കൂടല്‍ മാണിക്യം ക്ഷേത്രം - നാടിന്റെ ഐശ്വര്യം നാട്ടാരുടെ സ്വന്തം സ്വാമി.
ലോകത്തിലെ ഒരേയൊരു ഭരതക്ഷേത്രം ( ഇപ്പൊ വേറെയും ഉണ്ടെന്നു കേള്‍ക്കുന്നു ) . മാണിക്യ കല്ലിനോളം തിളക്കമുള്ള വിഗ്രഹം. മാമുനിമാര്‍ തപസ്സു ചെയ്തിരുന്ന ഇടം. പുണ്യ നദികള്‍ ഭൂമിക്കുള്ളിലൂടെ വന്നു സംഗമിക്കുന്ന തീര്‍ഥ കുളം. രാമായണ മാസക്കാലത്ത് സന്ദര്‍ശിക്കേണ്ട ഒരിടം. ഞങ്ങള്‍ ഇരിഞാലക്കുടക്കാരുടെ സ്വകാര്യ അഭിമാനം.

പത്തു ദിവസത്തെ ഉത്സവം. ഇക്കൊല്ലതെത് മറ്റന്നാള്‍ അവസാനിക്കും. കൊടി കേറിയാല്‍ ഇറങ്ങും വരെ അമ്പല മതില്‍ കെട്ടില്‍ ഇരുപത്തിനാല് മണിക്കൂറും കലാപരിപാടികള്‍. ശീവേലി മതില്‍ കെട്ടില്‍ ആയതിനാല്‍, കുറച്ചെങ്കിലും ഭക്തിയോ താല്പര്യോ ഇല്ലാത്തവര്‍ കാണില്ല. അത് കൊണ്ട് അലമ്പില്ലാതെ ആന ഉത്സവം കാണാം.
പതിനേഴു ആനകളും, തിടംബെടുത്തു നില്‍ക്കുന്ന ആനയുടെ ഇരു വശത്തും രണ്ടു ഉള്ളാനകള്‍ ( കുട്ടി ആന ) നല്ല പഞ്ചവാദ്യം അങ്ങിനെ ആഘോഷത്തിന്റെ മേളം തന്നെ.

കശുമാങ്ങാ ചാറിന്റെ മണമുള്ള ഓര്‍മ്മകള്‍...

അമ്മൂമ്മയെ കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞ തവണ പോകാത്തതിന്റെ പരിഭവം ഫോണ്‍ ചെയ്തപ്പോള്‍ പറഞ്ഞിരുന്നു... പിന്നെ സമയം കിട്ടിയില്ല എന്ന എന്‍റെ നുണയില്‍ എന്നത്തേയും പോലെ അമ്മൂമ്മ വീണു. 'അവിടെ ഓഫീസിലും തിരക്ക് ഇവിടെ വീകെണ്ടിനു വന്നാല്‍ അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും കാണാന്‍ പോലും കിട്ടുന്നില്ലല്ലോ നിന്നെ...' സത്യത്തില്‍ ആ കുരുത്തം കേട്ട നീഡ്‌ ഫോര്‍ സ്പീഡ് എന്നെ ജയിക്കാന്‍ തരണ്ടേ... വളരെ തവണ പോരുതിയിട്ടാ ആ ലവളെ ഓടി പിടിച്ചത്... തിരിച്ചു പോകാനുള്ള ബസ്‌ വൈകിയതിനാല്‍ മാത്രമാണ് ഞാനും അതില്‍ കേറി പോയത്...

എന്തായാലും ഇത്തവണ അമ്മൂമ്മയെ കണ്ടിട്ടേ ഉള്ളു എന്ന് തീരുമാനിച്ചതാ. മാസത്തില്‍ ഒരിക്കല്‍ എങ്കിലും പുള്ളികാരിയെ കണ്ടില്ലേല്‍ എനിക്കും ഒരു വല്ലയ്മായ... അമ്മൂമ്മക്ക്‌ ഏറെ ഇഷ്ടമുള്ള കൊഴുക്കട്ടയും വാങ്ങി പുറപ്പെട്ടു. മധുരം കഴിക്കുന്നത്‌ കുറച്ചെങ്കിലും കൊഴുക്കട്ടയോടു ഇപ്പോഴും സൗഹൃദം തന്നെയാ പുള്ളി.

ഒരു 'കുഞ്ഞു'യാത്ര

ഉച്ചക്ക് ശേഷം വളരെ തിരക്കായിരുന്നു. തന്‍റെ കല്യാണത്തിന് വന്നില്ലേല്‍ മേലാല്‍ നാട്ടില്‍ കാലു കുത്തേണ്ട എന്ന് സുഹൃത്ത്‌ സ്നേഹപൂര്‍വ്വം ഭീഷണിക്കുമ്പോള്‍ പോകാതിരിക്കാന്‍ ആവില്ലല്ലോ... നേരത്തെയുള്ള ബസ്സിലാണ് ടിക്കറ്റ് കിട്ടിയത്, അത് കൊണ്ട് സ്റ്റാന്‍ഡില്‍ വിടാനും ആരും ഇല്ല. തിരക്കിട്ട് എത്തിയപ്പോഴോ വണ്ടി വന്നിട്ടും ഇല്ല. ഭാഗ്യം, ഒന്നര മണിക്കൂര്‍ കൊതുക് കടി കൊണ്ട് ഇരുന്നപ്പോഴേക്കും വണ്ടി വന്നു !!