അടുത്ത ആഴ്ച നാട്ടില് എല്ലാവരെയും കൂട്ടി ഒരു ഒത്തു കൂടല് പ്ളാന് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ഇപ്രാവശ്യം ഇത് വരെ ഇല്ലാത്ത എന്തെങ്കിലും വേണം സ്പെഷ്യല് ആക്കുവാന്. ഭക്ഷണത്തിന്റെ ചുമതല എന്റെ അല്ല. അതു വീട്ടുകാര് ഭംഗിയായി ചെയ്തു കൊള്ളും. സ്പെഷ്യല് അന്വേഷിച്ചു ചെന്നെത്തിയത് ഒരു കള്ള് കടയില് - മധുലോക... ചുറ്റുമുള്ള നാടന് / വിദേശി പരിഷകളില് നിന്നും അകന്നു, പ്രത്യേകം തയ്യാറാക്കിയ മുറിയില്, അലൌകിക പ്രകാശത്തില് കുളിച്ചു തറവാടിയായി ഇരിക്കുന്നു എന്റെ സ്പെഷ്യല് - ഷാംപെയ്ന്. ഇത് മതി, ഇത് തന്നെ മതി. ഇത് വരെ ആരും ഒരു പാര്ട്ടിക്കും വീട്ടില് ഷാംപെയ്ന് പൊട്ടിച്ചിട്ടില്ല. ആദ്യമായി എന്റെ വീട്ടില്.. ഹ ഹ ഹ...
എന്റെ മനസ്സില് തോന്നുന്ന നേരമ്പോക്കുകള് ഇവിടെ കുത്തി കുറിക്കുന്നു... ഇതൊന്നും സത്യം അല്ല വെറും ഭാവന... വല്ല കുഞ്ഞിരാമനുമായോ കുട്ടപ്പനുമായോ എന്തെങ്കിലും സാമ്യം തോന്നിയാല്... പോകാന് പറ, ഹല്ലാ പിന്നെ...
നന്ദി കാക്കച്ചീ, ഒരായിരം നന്ദി...
ബാംഗ്ലൂരില് നിന്നും നാട്ടിലേക്ക് ബസ്സിലുള്ള യാത്ര ഇപ്പോള് ശീലം ആയി. കുടുക്കവും, ആടിയാടിയുള്ള പോക്കും, ബ്രേക്കിടുമ്പോള് മുന്നോട്ടു ആയുന്നതെല്ലാം തൊട്ടില് ആട്ടുന്നത് പോലെ രസകരം എന്ന് തോന്നുന്ന അത്രയ്ക്ക് ശീലം... എന്താ ചെയ്യാ, ട്രെയിനില് ടിക്കറ്റ് കിട്ടാന് ഒരു വഴിയും ഇല്ല. മാസത്തില് രണ്ടു തവണ പറക്കാന് ഉള്ള തുട്ടില്ല, അപ്പോള് ബസ് യാത്ര ആസ്വദിക്കാന് പഠിച്ചു. നിത്യത്തൊഴില് അഭ്യാസം എന്നാണല്ലോ.
ഇനിയും കുട്ടിമാളൂ
ആദ്യാനുരാഗം...
ജീവിതം മുഴുവന് ഒരു മുന്തിരിച്ചാറിന്റെ മാധുര്യത്തോടെ നമ്മുടെ കൂടെയുണ്ടാകും. കിട്ടാതെ പോയ പ്രണയം ആണെങ്കില് ഒരിക്കലും ഉണങ്ങാത്ത, എന്നും ചോരയിറ്റുന്ന ഒരു മുറിവായും അതു കൂടെയുണ്ടാകും... ഉള്ളിലെ വീഞ്ഞ് നുരയുന്നതാണോ, അതോ എടുത്ത പുക കണ്ണിന് മുന്നില് രൂപമില്ലാതെ ആടുകയാണോ എന്ന് നിശ്ചയമുണ്ടായില്ലെങ്കിലും കുഞ്ഞി രാമന് ഒരു കാര്യം മനസ്സിലായി - തന്റെ ആദ്യാനുരാഗം - കുട്ടിമാളു, അവള് തന്നെ ഇട്ടു പോയെങ്കിലും അവളുടെ ഓര്മ്മകള് ഇപ്പോഴും അതേ തിളക്കത്തോടെ തന്റെ കൂടെ തന്നെയുണ്ട്...
ജീവിതം മുഴുവന് ഒരു മുന്തിരിച്ചാറിന്റെ മാധുര്യത്തോടെ നമ്മുടെ കൂടെയുണ്ടാകും. കിട്ടാതെ പോയ പ്രണയം ആണെങ്കില് ഒരിക്കലും ഉണങ്ങാത്ത, എന്നും ചോരയിറ്റുന്ന ഒരു മുറിവായും അതു കൂടെയുണ്ടാകും... ഉള്ളിലെ വീഞ്ഞ് നുരയുന്നതാണോ, അതോ എടുത്ത പുക കണ്ണിന് മുന്നില് രൂപമില്ലാതെ ആടുകയാണോ എന്ന് നിശ്ചയമുണ്ടായില്ലെങ്കിലും കുഞ്ഞി രാമന് ഒരു കാര്യം മനസ്സിലായി - തന്റെ ആദ്യാനുരാഗം - കുട്ടിമാളു, അവള് തന്നെ ഇട്ടു പോയെങ്കിലും അവളുടെ ഓര്മ്മകള് ഇപ്പോഴും അതേ തിളക്കത്തോടെ തന്റെ കൂടെ തന്നെയുണ്ട്...
അമേരിക്കന് കാഴ്ചകള്...
അമേരിക്കന് യാത്രക്ക് തയ്യാറായ കഥ മുന്നേ പറഞ്ഞതാണല്ലോ. അങ്ങിനെ കാത്തിരുന്ന ദിവസം വന്നെത്തി പറക്കാന് സിലിക്കോണ് വാലിയിലേക്ക്. കൊച്ചി - ദുബായ് - അമേരിക്ക . മൊത്തം 19 മണിക്കൂര്. 33 ,000 അടി മണ്ണില് നിന്നും ഉയരെ. രാത്രിയും പകലും ഒന്നും അറിയാതെ, ഒരു ഇടുങ്ങിയ സീറ്റില് ഒതുങ്ങി കൂടി. ഒന്നു കാലു നീട്ടി വക്കാന് കൂടെ നിവൃത്തി ഇല്ലാതെ. നാട്ടിലേക്കുള്ള രാജഹംസ ബസ് ഇതിലും സൗകര്യം ഉണ്ടെന്നു തോന്നി... പിന്നെ ചെല്ലക്കിളികള്... കേറിയതും ആ പ്രതീക്ഷയും പോയി. മാല്യയുടെ രീതിയും ഇവരുടെ രീതിയും തികച്ചും വേറെ തന്നെ... പൊന്മാന്റെ ചെല്ലക്കിളികള് കുഞ്ഞുടുപ്പിട്ടു ഒഴുകി നടക്കുകയാണെങ്കില് ഇവര് നിലം മുട്ടുന്ന പാന്റ്സ് ആണ്, പിന്നെ ഒന്നോര്തപ്പോള് അത് നന്നായി എന്ന് തോന്നി. പൊന്മാന്റെ കിളികളെക്കാള് മൂന്നിരട്ടിയെങ്കിലും പ്രായം ഉണ്ടല്ലോ അവര്ക്ക് ! പിന്നെ മല്ലന്മാരെ പോലെ ഉള്ള അവരുടെ കൂട്ടുകക്ഷികളെ കൂടെ കണ്ടതോടെ പൂര്ത്തിയായി ആ ആഗ്രഹം...ഉറങ്ങാന് പറ്റാത്തതിനാല് ഒന്നിന് പുറകെ ഒന്നായി സിനിമയും കണ്ടു ഇരുന്നു.
അമേരിക്കയിലേക്ക്....
"നീ ജോലിക്ക് കേറീട്ട് ആറു മാസം ആവുന്നതല്ലേ ഉള്ളു, അപ്പോഴേക്കും നിന്നെ അമേരിക്കയിലേക്ക് വിടുകയാണോ..." എന്റെ സഹമുറിയന് അത്ഭുതം സഹിക്കാന് ആവുന്നില്ല...
"അല്ലെടാ ഇതൊക്കെ വെറും ബിസ്കറ്റ് അല്ലെ, അവനെ വിസ ഇന്റര് വ്യുവിനു വിടും പക്ഷെ അമേരിക്കയിലേക്ക് ഒരിക്കലും വിടില്ല. ഇത് ഇവനെ സുഖിപ്പിക്കാന് വേണ്ടി മാത്രം. പിന്നെ ഇപ്പൊ വിസയൊക്കെ കിട്ടാന് എന്ത് പാടാ..." രണ്ടാമത്തെ ചങ്ങാതിക്ക് പ്രതീക്ഷ ബാക്കിയുണ്ട്....
ബോസ്സ് എന്നോട് വിസ ഇന്റര് വ്യുവിനു ചെന്നൈ വരെ പോകാന് പറഞ്ഞതിന്റെ ഒരു ആഫ്ടര് ഇഫക്ട് ആണ് ഇതൊക്കെ...
Subscribe to:
Posts (Atom)